miércoles, 29 de octubre de 2014

Leer

Ver la vida pasar como un espectador insomne y aturdido por el devenir sin escrúpulos de las horas. Hablar del pasado como si verdaderamente fuese pasado, quizá es de lo único de lo que no va esto. Sentir el respirar oxidado de las hojas gastadas o inundarnos los pulmones con el olor a nuevo, o a septiembre. Leer vidas de otros, historias de histéricos genios, vidas impresas, entender el encanto de los libros con tapa dura y vivirlos, sin censuras, impregnarlos de personalidad subrayándolos y haciendo notas, llevártelos a la cama, al campo, a la mesa, y a la mochila. Ver con otros ojos expectativas contrarias. Soñar con conocer al protagonista…

Leer te hace interesante.

Leer te hace grande.

Leer te permite jugar con el tiempo.

Leer te hace fuerte.
 
Leer te define: "Somos lo que leemos".


Leer te hace avanzar.

Y ver la vida desde otras perspectivas.
 
Y probablemente de eso se trate, de leer a la gente, casi como si fuera braille, de entender que el bizcocho de Asun es una excusa más para divertirnos, consiste en entender que “O Librako” es otra forma de ser un poquito menos efímeros, quizá Miguel (Geografía/ Historia) todavía ruede por aquí de vez en cuando. Es una manera de entender que los profesores, a veces, y digo a veces, no son seres tan extraños, mantienen vidas más allá de la escuela, que aquí donde me leéis he coincidido con alguno de conciertos.
Es ver a tus compañeros deshacerse de la risa, perder la timidez y la vergüenza, es tiempo compartido en el que se aprende a escuchar, a tener ganas de hablar. A idealizar y des idealizar, a perdernos sabiendo que gracias a ello ganaremos, que para encontrarnos tendremos que perdernos en la infinidad extraña de sabernos vivos.

Elsa Fernández Martínez (Noia), O Librako 2009-2010 
Iria Fernández Martínez (Ourense), O Librako 2009-2011

1 comentarios:

Asun Carballo dijo...

As que levamos seis anos lendo neste club sentímonos orgullosas dos seus lectores. Falo por min e por Sonia, a miña compañeira de viaxe que, a pesar do ritmo frenético de cada día, segue ao "pé do canón", loitando e gozando neste club.

Ver como volven os EX ao Librako inúndanos de satisfacción. Xa levades moito tempo fóra do colexio e agora volvedes a este recuncho para compartir con nós a vosa experiencia lectora.

Grazas por volver e por asomarvos a esta xanela.

O asunto da mensaxe que vos enviamos para presentarvos este proxecto era: "Un favor. O Librako necesítate". Alguha de vós dixo: "Un favor non, un privilexio". O privilexio é noso. Un luxo poder sentirvos de novo máis cerca.

Un bico e unha aperta moi forte para todos os EX: