Ver la vida pasar como un
espectador insomne y aturdido por el devenir sin escrúpulos de las
horas. Hablar del pasado como si verdaderamente fuese pasado, quizá
es de lo único de lo que no va esto. Sentir el respirar oxidado de
las hojas gastadas o inundarnos los pulmones con el olor a nuevo, o a
septiembre. Leer vidas de otros, historias de histéricos genios,
vidas impresas, entender el encanto de los libros con tapa dura y
vivirlos, sin censuras, impregnarlos de personalidad
subrayándolos y haciendo notas, llevártelos a la cama, al campo, a
la mesa, y a la mochila. Ver con otros ojos expectativas contrarias. Soñar con conocer al protagonista…
Leer te hace interesante. |
Leer te hace grande. |
Leer te permite jugar con el tiempo. |
Leer te hace fuerte.
Leer te define: "Somos lo que leemos". |
Leer te hace avanzar.
Y ver la vida desde otras perspectivas.
Y probablemente de eso
se trate, de leer a la gente, casi como si fuera braille, de entender
que el bizcocho de Asun es una excusa más para divertirnos,
consiste en entender que “O Librako” es otra forma de ser un
poquito menos efímeros, quizá Miguel (Geografía/ Historia) todavía
ruede por aquí de vez en cuando. Es una manera de entender que los
profesores, a veces, y digo a veces, no son seres tan extraños,
mantienen vidas más allá de la escuela, que aquí donde me leéis
he coincidido con alguno de conciertos.
Es ver a tus compañeros
deshacerse de la risa, perder la timidez y la vergüenza, es tiempo
compartido en el que se aprende a escuchar, a tener ganas de hablar.
A idealizar y des idealizar, a perdernos sabiendo que gracias a ello
ganaremos, que para encontrarnos tendremos que perdernos en la
infinidad extraña de sabernos vivos.
Elsa Fernández Martínez (Noia), O Librako 2009-2010
Iria Fernández Martínez (Ourense), O Librako 2009-2011
1 comentarios:
As que levamos seis anos lendo neste club sentímonos orgullosas dos seus lectores. Falo por min e por Sonia, a miña compañeira de viaxe que, a pesar do ritmo frenético de cada día, segue ao "pé do canón", loitando e gozando neste club.
Ver como volven os EX ao Librako inúndanos de satisfacción. Xa levades moito tempo fóra do colexio e agora volvedes a este recuncho para compartir con nós a vosa experiencia lectora.
Grazas por volver e por asomarvos a esta xanela.
O asunto da mensaxe que vos enviamos para presentarvos este proxecto era: "Un favor. O Librako necesítate". Alguha de vós dixo: "Un favor non, un privilexio". O privilexio é noso. Un luxo poder sentirvos de novo máis cerca.
Un bico e unha aperta moi forte para todos os EX:
Publicar un comentario