skip to main |
skip to sidebar
Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 4.0 Internacional.
Clubs de Lectura do CPI Manuel Suárez Marquier (O Rosal)
sábado, 25 de junio de 2011
Benvido!
Un blog para ti, que che gusta viaxar, sorrir, imaxinar, soñar, vivir... Un blog para nós, que nos gusta ler. Un blog para compartirmos libros e lecturas.
Benvido aos clubs de lectura da biblioteca A Quinta dos libros!
Podes atoparnos en: olibrako@gmail.com
Benvido aos clubs de lectura da biblioteca A Quinta dos libros!
Podes atoparnos en: olibrako@gmail.com
Os blogs da Quinta
O Librako por dentro
O día a día
A voz da mata
Apadriñas?
As nosas historias
Bookcrossing
Cine na quinta
Club de lectura de adultos
Club de Lectura de Secundaria
Clubs de lectura do Baixo Miño
compartidas
Despedidas
Día da Paz
Ella
Encontros literarios
Eu estou aquí
Lecturas
Lecturas compartidas
Lemos poesía
Marcando a diferenza
migrAndo
Os EX do Librako
Os lectores escriben
Os lectores opinan
Os nosos vídeos
Protagonistas
Saídas literarias
Semana do libro
Somos distintos Somos iguais
SOS o planeta quéntase!
Infomación para os lectores
Estamos en twitter
Escribe ben!
Bibliotecas escolares
Arquivo
Busca no blog
Visitáronnos
Licenza do blog
Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 4.0 Internacional.
9 comentarios:
Muchas gracias por hacernos este video!
Se os va a echar tanto de menos...!
Y si alguna vez los recuerdos nos invaden y no podemos luchar contra las lágrimas, siempre nos quedaran estos versos de Bécquer:
No sé lo que he soñado
en la noche pasada;
triste muy triste debió ser el sueño,
pues despierto la angustia me duraba.
Noté al incorporarme
húmeda la almohada,
y por primera vez sentí, al notarlo,
de un amargo placer henchirse el alma.
Triste cosa es el sueño
que llanto nos arranca,
mas tengo en mi tristeza una alegría...
¡Sé que aún me quedan lágrimas!
Nosotros también os vamos a echar de menos. Han sido dos años muy especiales en los que no sólo hemos compartido libros. Fuisteis los primeros que os embarcasteis en esta aventura. Gracias a todos por haberlo hecho tan fácil.
Recordad que cuando os invada la nostalgia sólo tenéis que pasar por este rincón de la red, aquí estaremos.
Muchas gracias Iria por este regalo.
Guau!
Qué recuerdos, y qué sonrisas al ver el vídeo...
No sabéis qué afortunado me siento de haber estado ahí, con todos vosotros, ayudando a construir esto que siempre nos unirá. Ojalá el Librako llegue a ser tan importante para los que vengan, como lo ha sido para nosotros.
Hasta pronto?
Cuesta asimilar que ya se haya acabado todo. Yo sigo pensando que me voy a levantar una mañana, como siempre, y voy a volver a pisar ese colegio como si fuese lo más normal del mundo...
Se echará mucho de menos.
Ya somos dos Sheila, y creo que a más de uno le pasa.
Ahora mismo estaba yo en casa pensando en los triste que es dejar todo esto, y me dio por pasar por aquí :)
Esto va a ser una unión, o al menos por mi parte, puede que yo no esté allí fisicamente, pero por aquí podré dejaros mis palabras.
Después de tantas despedidas, aun sigo llorando al pensar en todo...
¡Siempre nos quedará el Librako!
Esa frase célebre!!
Jeje.....made in Asunn!
Parabéns por ese vídeo... e por todo o que hai detrás, de amor pola Palabra, pola amizade, polo desexo de aprender, e de facelo xuntos. O humor, a tenrura, o saber facer, e tamén o compromiso profesional e social do profesorado que o fixo posible.
Estamos orgullosos do traballo que estamos a facer, da participación do noso alumnado, da repercusión que ten no centro... e agora tamén de que vós nós felicitedes. Grazas!
Publicar un comentario