A cámara deslizouse timidamente sen que apenas nos désemos conta. Captou algúns dos instentes que vivimos nunha sesión que mostran que somos máis que un CLUB DE LECTURA.
skip to main |
skip to sidebar
A cámara deslizouse timidamente sen que apenas nos désemos conta. Captou algúns dos instentes que vivimos nunha sesión que mostran que somos máis que un CLUB DE LECTURA.
Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 4.0 Internacional.
Clubs de Lectura do CPI Manuel Suárez Marquier (O Rosal)
jueves, 22 de enero de 2015
Máis que un club de lectura
A cámara deslizouse timidamente sen que apenas nos désemos conta. Captou algúns dos instentes que vivimos nunha sesión que mostran que somos máis que un CLUB DE LECTURA.
Benvido!
Un blog para ti, que che gusta viaxar, sorrir, imaxinar, soñar, vivir... Un blog para nós, que nos gusta ler. Un blog para compartirmos libros e lecturas.
Benvido aos clubs de lectura da biblioteca A Quinta dos libros!
Podes atoparnos en: olibrako@gmail.com
Benvido aos clubs de lectura da biblioteca A Quinta dos libros!
Podes atoparnos en: olibrako@gmail.com
Os blogs da Quinta
O Librako por dentro
O día a día
A voz da mata
Apadriñas?
As nosas historias
Bookcrossing
Cine na quinta
Club de lectura de adultos
Club de Lectura de Secundaria
Clubs de lectura do Baixo Miño
compartidas
Despedidas
Día da Paz
Ella
Encontros literarios
Eu estou aquí
Lecturas
Lecturas compartidas
Lemos poesía
Marcando a diferenza
migrAndo
Os EX do Librako
Os lectores escriben
Os lectores opinan
Os nosos vídeos
Protagonistas
Saídas literarias
Semana do libro
Somos distintos Somos iguais
SOS o planeta quéntase!
Infomación para os lectores
Estamos en twitter
Escribe ben!
Bibliotecas escolares
Arquivo
Busca no blog
Visitáronnos
Licenza do blog
Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 4.0 Internacional.
2 comentarios:
Non hai mellor maneira de definir a un club como O Librako; "Máis ca un club de lectura", unha pequena familia da que moitos formamos parte e, de certo modo ainda que pasan os anos e a distancia está presente, forma parte de nós.
Eu non deixo de sorrir, emocionarme e sentir moita nostalxia daqueles anos.
Aproveitade ao máximo a experiencia, e disfrutade moito dos profes, porque despois non deixaredes de botalos de menos.
Noraboa por seguir facendo sorrir e disfrutar coa lectura a todos, un bico moi grande!
E eu non deixo de emocionarme cada vez que volvedes a este recuncho da rede para deixar as vosas palabras cheas de cariño e de nostalxia.
Grazas Lidia por compartir con nós os teus recordos. Grazas por volver a emocionarnos.
Un bico e unha aperta moi forte.
Publicar un comentario